اگر از بنام ترین شخصیت های علمی ایران و شاید جهان مانند ابوعلی سینا و یا زکریا رازی و یا خوارزمی و یا فارابی و یا ابوریحان بیرونی و یا . سوال کنید مدرک تان چیست؟ قطعا (البته اگر زنده بودند) به شما می گفتند اصلا مدرک یعنی چه؟
زمانی که برخی ایرانی ها شروع کردند برای ادامه تحصیل به خارج کشور بروند وقتی بر می گشتند برای اینکه خود را بالاتر از جامعه نشان دهند از عناوین مهندس و دکتر و . استفاده می کردند تا مثلا برای خود یک جایگاه بالای اجتماعی پیدا کنند.
این در حالی است که شما هر جای جهان بروید مردم برای گفتگو با یکدیگر از این عناوین استفاده نمی کنند مگر اینکه فردی یک پزشک باشد و یا اینکه یک استاد دانشگاه باشد اما در ایران امروزه آنقدر این ماجرا لوث شده که حتی بقالی هم که می خواهد با مشتری خود حرف بزند برای اینکه وی را باد کند و وادارش کند بیشتر خرید کند و یا به مغلطه کاری در حساب کتاب ها توجه نکند از عناوین دکتر و مهندس و یا خانم دکتر یا خانم مهندس و . استفاده می کند، ومتاسفانه هنوز هم بسیاری از مردم ما خام این عناوین می شوند.
پس از انقلاب اسلامی در ایران یکی از مهم ترین مباحث این بود که آیا ما به تخصص و مهارت بیشتر نیاز داریم یا مدرک تحصیلی.
چون بحث انقلاب مطرح بود و به سختی می شد افراد دارای مدارک عالیه که به قول معروف طاغوتی نباشند هم پیدا کرد به همین دلیل ترجیح بر آن داده شد که بسیاری از جوانان انقلابی وقت به عنوان کارآموز کنار متخصصین قبلی بنشینند و به صورت استاد شاگردی کار را یاد بگیرند و کم کم با تجربه و خطا زمام امور کشور را به دست بگیرند و همین هم شد.
طی چهل سال اخیر هم مملکت توانست ملیون ها کارشناس متخصص در زمینه های مختلف تربیت کند و مجددا این چالش بوجود آمد که مدرک دانشگاهی مهم تر است و یا تجربه و تخصص کاری.
در کشوری مانند آمریکا که امروزه خود را ابرقدرت جهان می داند تخصص و تجربه کاری در اولویت است و مدرک دانشگاهی بعد از آن.
یعنی ممکن است که برای مشاغل افرادی با سطح تحصیلی خاصی را دعوت کنند اما وقتی که می خواهند فردی را استخدام کنند نگاه می کنند طرف چه قدر تخصص و تجربه کاری دارد.
آن فرد اگر بخواهد عضو مجلس شود و یا هر جایگاه دولتی دیگری را به دست آورد باید تجربه کافی را قبل از تصدی امور داشته باشد نه اینکه حالا پس از اینکه به پست رسید بخواهد یاد بگیرد چه کار باید بکند، حالا اگر یاد بگیرد.
حتی برای پست های حاکمیتی هم ماجرا به همین ترتیب است.
شما تا به حال عنوان تحصیلی چند تا از روسای جمهوری ویا وزرا و یا نمایندگان کنگره آمریکا را شنیده اید؟
به دلیل همین مدرک گرایی حتی بسیاری از شخصیت های مملکت ما به سمت خرید مدرک می روند و یا اینکه جو گیر می شوند و فکر می کنند اگر کسی به آنها دکتر یا مهندس بگوید پس آنها دیگر دکتر و یا مهندس شده اند.
خدا رحمت کند آقای کردان را، من چون مدتی وی ریاست سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور را عهده دار بود و من رئیس صنف آموزشگاه های رایانه بودم با او آشنا شدم.
می توانم به جرئت بگویم وی یکی از بهترین مدیران اجرایی کشور بود در حالی که شاید مدرک تحصیلی اش در آن حد نبود.
درباره این سایت